Column van Myrthe: Matcha Coco
‘De matcha met passievrucht graag, drie keer,’ bestelde mijn vriendin. ‘Met kokosmelk?’ vroeg de ober van de lunchroom die ik een dag eerder via TikTok had ontdekt, maar toen overvol zat. Mijn vriendinnen en ik keken elkaar wazig aan. ‘Eerste keer?’ vroeg hij, zonder ons antwoord af te wachten. ‘Meestal drink je matcha met kokosmelk,’ legde hij uit
Wij knikten schaapachtig. De matcha had ons, mensen uit de provincie, namelijk alleen nog via TikTok bereikt. Al hadden we het kunnen weten: het liedje Matcha Coco is in de uithoeken van het land te horen.
De bekendheid van matcha reikt verder dan de Randstad. Wij, niet-Randstedelingen, hebben echt wel een basaal idee van wat daar speelt. Andersom geldt dat ook. Zo weten mensen in de Randstad dat Limburgers vlaai eten, maar is het verschil tussen vlaai en taart vaak onbekend. Dat snap ik wel. We liggen toch een treinreis en Uberrit of lange bakfietstocht van elkaar vandaan.
Dat er verschillen zijn, is niet erg. Ze kunnen juist verrijkend zijn, mits je elkaar af en toe opzoekt. Het zou goed zijn als we zulke uitwisselingen meer stimuleren. Maar wat kunnen we van elkaar leren, behalve de snel aan te leren matcha-etiquette of het verschil tussen taart en vlaai? Wat mij betreft beginnen we bij de overeenkomsten. Die zijn er genoeg.
Als je kijkt naar cijfers over gezondheid of armoede, verwacht je slechte scores in de Bijlmer of Rotterdam-Zuid. Die gebieden kennen we allemaal van nieuwsberichten. Maar als ik vertel dat de zorgkosten in Zuid-Limburg en Oost-Groningen bijna twee keer zo hoog liggen als elders in Nederland, zijn mensen vaak verbaasd. In sommige gemeenten gaat het om duizenden euro’s meer per persoon.
‘Juist omdat de uitdagingen zo vergelijkbaar zijn, is het belangrijk samen op te trekken, van elkaar te leren en successen uit te wisselen’
Ligt dat aan het gebrek aan matcha en de overvloed aan vlaai en kniepertjes? Helaas niet. Als dat het probleem was, was er al lang een matcha-subsidieregeling geweest. Jammer voor de matcha-fans, maar de oorzaak ligt dieper. De hoge zorgkosten, net als een lagere levensverwachting, zijn het gevolg van meerdere, complexe factoren. Armoede en bestaans(on)zekerheid spelen een grote rol. Ook leefomstandigheden, sociale netwerken, kennis en vaardigheden beïnvloeden de gezondheid. Dat hebben de Bijlmer, Rotterdam-Zuid, Zuid-Limburg en Oost-Groningen met elkaar gemeen.
Juist omdat de uitdagingen zo vergelijkbaar zijn, is het belangrijk samen op te trekken, van elkaar te leren en successen uit te wisselen. Natuurlijk met aandacht voor maatwerk, maar we hoeven het bakfietswiel niet telkens opnieuw uit te vinden, toch? Laten we op zoek gaan naar de overeenkomsten en elkaars aanpakken benutten waar het kan. En als we dan toch bij elkaar over de vloer komen, neem dan ook letterlijk een kijkje in elkaars keuken.
Dus... wie nodig jij binnenkort uit voor een kopje matcha of een stuk vlaai?